ludek

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [ludek]

Rzeczownik

ludek rodzaj mynski rzeczowy

1. (pospolicie) czowiek, nojczyńścij używane we wołaczu liczby mnogij
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   Czy wiycie ludkowie, fto to byli pokutniki?

   • 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie

   – Ja, ja, ludkowie, isto się zaś musioł chtosik łobiesić i dusza terozki skamle ło zmiłowanie Boże [...]

   • 2015, sušská rybka - blog sboru SCEAV Havířov-Suchá

   Jak żech roz szeł na ambóne, toch se tak pomyśloł, że nasi mili ludkowie radzi czytajóm cosi po naszymu.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: ludek
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	ludek	ludkowie ludki
dopołniŏcz	ludka	ludkōw
cylownik	ludkowi	ludkōm
biernik	ludek	ludkōw
nŏrzyndnik	ludkym	ludkami pz.: ludkōma
miyjscownik	ludku	ludkach
wołŏcz	ludku	ludkowie ludki

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	ludek	ludkowie ludki
dopołniŏcz	ludka	ludkōw
cylownik	ludkowi	ludkōm
biernik	ludek	ludkōw
nŏrzyndnik	ludkym	ludkami pz.: ludkōma
miyjscownik	ludku	ludkach
wołŏcz	ludku	ludkowie ludki

kolokacyje:

1. pyrsk, ludkowie!

Inksze jynzyki

• polski: ludzik