ludek

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [ludek]

Rzeczownik

ludek rodzaj mynski rzeczowy

  1. (pospolicie) czowiek, nojczyńścij używane we wołaczu liczby mnogij
    • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
    Czy wiycie ludkowie, fto to byli pokutniki?
    • 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie
    – Ja, ja, ludkowie, isto się zaś musioł chtosik łobiesić i dusza terozki skamle ło zmiłowanie Boże [...]
    Jak żech roz szeł na ambóne, toch se tak pomyśloł, że nasi mili ludkowie radzi czytajóm cosi po naszymu.

ôdmiana:

ôdmiana: ludek
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik ludek ludkowie
ludki
dopołniŏcz ludka ludkōw
cylownik ludkowi ludkōm
biernik ludek ludkōw
nŏrzyndnik ludkym ludkami
pz.: ludkōma
miyjscownik ludku ludkach
wołŏcz ludku ludkowie
ludki
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik ludek ludkowie
ludki
dopołniŏcz ludka ludkōw
cylownik ludkowi ludkōm
biernik ludek ludkōw
nŏrzyndnik ludkym ludkami
pz.: ludkōma
miyjscownik ludku ludkach
wołŏcz ludku ludkowie
ludki

kolokacyje:

  1. pyrsk, ludkowie!

Inksze jynzyki

  • polski: ludzik
Zdrzōdło "https://silling.org/slownik/index.php?title=ludek&oldid=2635"