retoryka
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Ze łaciny rhetorica, ze łaciny rhetoricus, ze starogreckigo ῥητορικός.
Wymŏwa
AS: [retoryka]
Rzeczownik
retoryka rodzaj żyński
- kōnszt używaniŏ jynzyka, nojczyńścij we publicznych wystōmpiyniach
- 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
- Przysiodł sie ku niemu jeden urzędnik z gminy, kiery udowoł bardzo mądrego i ino ciepoł roztomajtymi, niezrozumiałymi słowami, jak — filozofia, retoryka, logika.
- 2018, Wachtyrz
- Richtich, takŏ retoryka je blisko tego, co przi welōnku dało procynty PiS, Zemanowi abo Trumpowi.
ôdmiana:
| ôdmiana: retoryka | |
|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ |
| mianownik | retoryka |
| dopołniŏcz | retoryki |
| cylownik | retoryce |
| biernik | retorykã |
| nŏrzyndnik | retorykōm |
| miyjscownik | retoryce |
| wołŏcz | retoryko |
Inksze jynzyki
- angelski: rhetoric
- czeski: řečnictví, rétorika
- francuski: rhétorique
- hiszpański: retórica
- italijański: retorica
- niymiecki: Rhetorik
- polski: retoryka
- ruski: красноре́чие, красноба́йство
- słowacki: rétorika
- ukrajiński: рето́рика
