retoryka

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze łaciny rhetorica, ze łaciny rhetoricus, ze starogreckigo ῥητορικός.

Wymŏwa

AS: [retoryka]

Rzeczownik

retoryka rodzaj żyński

  1. kōnszt używaniŏ jynzyka, nojczyńścij we publicznych wystōmpiyniach
    • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
    Przysiodł sie ku niemu jeden urzędnik z gminy, kiery udowoł bardzo mądrego i ino ciepoł roztomajtymi, niezrozumiałymi słowami, jak — filozofia, retoryka, logika.
    Richtich, takŏ retoryka je blisko tego, co przi welōnku dało procynty PiS, Zemanowi abo Trumpowi.

ôdmiana:

ôdmiana: retoryka
przipadek liczba pojedynczŏ
mianownik retoryka
dopołniŏcz retoryki
cylownik retoryce
biernik retorykã
nŏrzyndnik retorykōm
miyjscownik retoryce
wołŏcz retoryko

Inksze jynzyki

  • angelski: rhetoric
  • czeski: řečnictví, rétorika
  • francuski: rhétorique
  • hiszpański: retórica
  • italijański: retorica
  • niymiecki: Rhetorik
  • polski: retoryka
  • ruski: красноре́чие, красноба́йство
  • słowacki: rétorika
  • ukrajiński: рето́рика