Polŏk

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [polok], [polou̯k] (ôpol.)

Rzeczownik

Polŏk rodzaj mynski ôsobowy

1. ôsoba, co nŏleży do polskigo nŏrodu
   • oschl.wordpress.com

   Darymne je wajanie, że Polŏki poradzōm pochytać nasza gŏdka.

   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   — Poloki tu przydom? Co wy nie godocie! A może ino bydom przejyżdżać przez nasz Śląsk, by na Turki iść, tak jak to downi temu król Jan Sobieski na Wiedeń jechoł.

2. (dŏwne) Ślōnzŏk
   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   — Coś ty taki wielgi Polŏk sie zrobiōł? — pytŏ go ôjciec.

   • 1937, Reinhold Olesch, Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens

   Moi ôjcowie byli możni gospodŏrze, starzi Polŏcy; mieli sto dwadzieścia a sztyry morgi roli.

ôdmiana:

ôdmiana: Polŏk
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Polŏk	Polŏki
dopołniŏcz	Polŏka	Polŏkōw
cylownik	Polŏkowi	Polŏkōm
biernik	Polŏka	Polŏkōw
nŏrzyndnik	Polŏkym	Polŏkami pz.: Polŏkōma
miyjscownik	Polŏku	Polŏkach
wołŏcz	Polŏku	Polŏki

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Polok	Poloki
dopołniŏcz	Poloka	Polokōw
cylownik	Polokowi	Polokōm
biernik	Poloka	Polokōw
nŏrzyndnik	Polokym	Polokami pz.: Polokōma
miyjscownik	Poloku	Polokach
wołŏcz	Poloku	Poloki

synōnimy:

1. pej. gŏrol, pej. Poltōń

Inksze jynzyki

• angelski: Pole, Polish
• czeski: Polák
• francuski: Polonais
• hiszpański: polaco
• niymiecki: Pole
• polski: Polak
• ruski: поляк