czŏs

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *časъ, za prabałtosłowiańskigo *keʔs-, ze praindoeuropejskigo *kʷeh₁s-

Wymŏwa

AS: [čos], [čou̯s] (ôpol.)

Rzeczownik

czŏs rodzaj mynski rzeczowy

  1. Znaczynia i frazeologijŏ patrz: czas.
    • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2
    Niy pōmōgły ani podolske kożuchy, bo im doł posprŏwiać, coby niy zmarzli w Ruslandzie. Bo ta zaszli. Już naszych, już pruski lōnd i rzimskigo cysŏrza mioł terŏz dopiyro czŏs mu prziszoł ôd Boga abo go Moskŏl umroziył.

ôdmiana:

ôdmiana: czŏs
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik czŏs czasy
dopołniŏcz czasu czasōw
cylownik czasowi czasōm
biernik czŏs czasy
nŏrzyndnik czasym czasami
pz.: czasōma
miyjscownik czasie czasach
wołŏcz czasie czasy
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik czos czasy
dopołniŏcz czasu czasōw
cylownik czasowi czasōm
biernik czos czasy
nŏrzyndnik czasym czasami
pz.: czasōma
miyjscownik czasie czasach
wołŏcz czasie czasy

Inksze jynzyki

  • angelski: tense, time
  • czeski: čas
  • francuski: temps
  • hiszpański: tiempo
  • italijański: tempo
  • niymiecki: Tempus, Zeit, Zeitform
  • polski: czas
  • ruski: время
  • słowacki: čas
  • ukrajiński: час