dusza

Ze SileSłownik
Wersyjo ze dnia 22:22, 13 mŏj 2020 autorstwa Grzegorz Kulik (dyskusyjŏ | wkłŏd) (Stworzōnŏ nowõ strōnã: "===Etymologijŏ=== Ze {{erb|ps|*dūšà)}}. ===Wymŏwa=== {{as|duša}} ===Rzeczownik=== '''dusza''' {{zynski}} # {{et|religijŏ}} niymaterialny byt, co ôstawiŏ...")
(rōżn.) ← starszŏ wersyjŏ | Terŏźnŏ wersyjŏ (rōżn.) | Nastympnŏ wersyjŏ → (rōżn.)
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *dūšà).

Wymŏwa

AS: [duša]

Rzeczownik

dusza rodzaj żyński

  1. (religijŏ) niymaterialny byt, co ôstawiŏ ciało ôd czowieka we chwili śmierci
    • 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie
    Jak cłowiek umiero, to pado dusza do ciała: ,,Do widzynio"!
    • 1911, Paweł Marek, Ô czowieku, co bōł diŏbłōm przedany
    Z lŏski tej wyrosła jabłōń, a jeji jabka to były niewinne dusze tych ludzi, kerych zbōjnik pozabijoł.
  2. (przenośnie) czowiek, ôsoba
    • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
    [...] musicie wiedzieć, że wtedy na niewolnego człowieka co pańszczyzna łodrobioł godali dusza abo gowa.

ôdmiana:

ôdmiana: dusza
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik dusza dusze
dopołniŏcz dusze dusz
cylownik duszy duszōm
biernik duszã dusze
nŏrzyndnik duszōm duszami
pz.: duszōma
miyjscownik duszy duszach
wołŏcz duszo dusze
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik dusza dusze
dopołniŏcz dusze dusz
cylownik duszy duszōm
biernik dusza dusze
nŏrzyndnik duszōm duszami
pz.: duszōma
miyjscownik duszy duszach
wołŏcz duszo dusze

synōnimy:

  1. duch
  2. czowiek, ôsoba, homo sapiens, istota ludzkŏ, osoba, perzōna, postać, człek

antōnimy:

  1. ciało

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: soul
  • czeski: duše
  • francuski: âme
  • hiszpański: alma
  • niymiecki: Seele
  • polski: dusza
  • ruski: душа