możne

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [možne]

Partykuła

możne partykuła

  1. (cieszyńske) używanŏ do zmiany znaczyniŏ wypowiedzi, żeby zaznaczyć brak istości
    • 1908, Ernest Farnik, Iste Roki
    Toś ty, stary grzybie? A możne nie chodzowali, co?
    • 1909, Paweł Marek, Ô zaklyntyj ksiynżnyj
    Chociŏż wōm powiym, ô co mi idzie, to mi wy bodej pōmożecie a możne sie i sy mnie wyśmiejecie.

synōnimy:

  1. mōno, możno, wierza

Frazeologijŏ

Czasownik

możno czasownik

  1. idzie, je możliwe do wykōnaniŏ
    Je to przeca w samym postrzodku miasta i nima możne żeby kierysi tego dziadowstwa z łojców miasta uż nie widzioł.

ôdmiana:

ôdmiana: możne
formatryb ôznajmiyniŏtryb warōnkutryb rozkazu
bezôkolicznikmożne
czas terŏźnymożnemożne by
niych możne trza
czas prziszłymożne trza
czas przeszłymożne trzabyło by możne
możne by było

składnia:

możne + bezôkolicznik

synōnimy:

  1. dŏ sie, idzie, lza (cieszyńske), możno

Inksze jynzyki

  • angelski: maybe, perhaps; one can, it is possible, one may
  • czeski: možná, snad; lze, možno, dá se
  • francuski: peut-être; on peut, il est possible
  • hiszpański: puede ser, quizá, tal vez; se puede, es posible; se puede, se permite, se deja
  • italijański: forse, può darsi; possibile
  • niymiecki: vielleicht; man kann; man darf, man kann
  • polski: może; wolno, można, da się
  • ruski: может быть; возможно, можно
  • słowacki: možno;
  • ukrajiński: ма́бу́ть, мо́же бу́ти, можли́во, пе́вно; можна