nadzieja

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *naděja.

Wymŏwa

AS: [naʒ́ėi ̯a]

Rzeczownik

nadzieja rodzaj żyński

  1. ôczekowanie społniyniŏ sie upragniōnyj rzeczy; wiara, iże to sie zdarzi
    • 2010, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W okopach frontu wschodniego
    Dzisio już niy ma żodnej nadzieje.
    Mieszczanie wrocławscy, żeby chrōnić swoje interesy, przekŏzali swoje miasto Łoketkowi z nadziejōm, iże polski krōl poprze jejich handel ze wschodym.

ôdmiana:

ôdmiana: nadzieja
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik nadzieja nadzieje
dopołniŏcz nadzieje nadziejōw
cylownik nadzieji nadziejōm
biernik nadziejã nadzieje
nŏrzyndnik nadziejōm nadziejami
pz.: nadziejōma
miyjscownik nadzieji nadziejach
wołŏcz nadziejo nadzieje
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik nadzieja nadzieje
dopołniŏcz nadzieje nadziejōw
cylownik nadzieji nadziejōm
biernik nadzieja nadzieje
nŏrzyndnik nadziejōm nadziejami
pz.: nadziejōma
miyjscownik nadzieji nadziejach
wołŏcz nadziejo nadzieje

kolokacyje:

  • mieć nadziejã

antōnimy:

  1. wōnty, beznadzieja

Inksze jynzyki

  • angelski: hope
  • czeski: naděje
  • francuski: espoir, espérance
  • hiszpański: esperanza
  • niymiecki: Hoffnung
  • polski: nadzieja
  • ruski: надежда