nadzieja

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *naděja.

Wymŏwa

AS: [naʒ́ėi ̯a]

Rzeczownik

nadzieja rodzaj żyński

1. ôczekowanie społniyniŏ sie upragniōnyj rzeczy; wiara, iże to sie zdarzi
   • 2010, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W okopach frontu wschodniego

   Dzisio już niy ma żodnej nadzieje.

   • 2018, Wachtyrz

   Mieszczanie wrocławscy, żeby chrōnić swoje interesy, przekŏzali swoje miasto Łoketkowi z nadziejōm, iże polski krōl poprze jejich handel ze wschodym.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: nadzieja
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	nadzieja	nadzieje
dopołniŏcz	nadzieje	nadziejōw
cylownik	nadzieji	nadziejōm
biernik	nadziejã	nadzieje
nŏrzyndnik	nadziejōm	nadziejami pz.: nadziejōma
miyjscownik	nadzieji	nadziejach
wołŏcz	nadziejo	nadzieje

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	nadzieja	nadzieje
dopołniŏcz	nadzieje	nadziejōw
cylownik	nadzieji	nadziejōm
biernik	nadzieja	nadzieje
nŏrzyndnik	nadziejōm	nadziejami pz.: nadziejōma
miyjscownik	nadzieji	nadziejach
wołŏcz	nadziejo	nadzieje

kolokacyje:

• mieć nadziejã

antōnimy:

1. wōnty, beznadzieja

Inksze jynzyki

• angelski: hope
• czeski: naděje
• francuski: espoir, espérance
• hiszpański: esperanza
• niymiecki: Hoffnung
• polski: nadzieja
• ruski: надежда