retoryka

Etymologijŏ

Ze łaciny rhetorica, ze łaciny rhetoricus, ze starogreckigo ῥητορικός.

Wymŏwa

AS: [retoryka]

Rzeczownik

retoryka rodzaj żyński

1. kōnszt używaniŏ jynzyka, nojczyńścij we publicznych wystōmpiyniach
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   Przysiodł sie ku niemu jeden urzędnik z gminy, kiery udowoł bardzo mądrego i ino ciepoł roztomajtymi, niezrozumiałymi słowami, jak — filozofia, retoryka, logika.

   • 2018, Wachtyrz

   Richtich, takŏ retoryka je blisko tego, co przi welōnku dało procynty PiS, Zemanowi abo Trumpowi.

ôdmiana:

ôdmiana: retoryka
przipadek	liczba pojedynczŏ
mianownik	retoryka
dopołniŏcz	retoryki
cylownik	retoryce
biernik	retorykã
nŏrzyndnik	retorykōm
miyjscownik	retoryce
wołŏcz	retoryko

Inksze jynzyki

• angelski: rhetoric
• czeski: řečnictví, rétorika
• francuski: rhétorique
• hiszpański: retórica
• italijański: retorica
• niymiecki: Rhetorik
• polski: retoryka
• ruski: красноре́чие, красноба́йство
• słowacki: rétorika
• ukrajiński: рето́рика