rozum

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *orzumъ.

Wymŏwa

AS: [rozũm]

Rzeczownik

rozum rodzaj mynski rzeczowy

  1. talynt ludzkigo usōndku do ôperowaniŏ abstrakcyjnymi figurami abo talynt analitycznego myślyniŏ
    • 2011, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W objęciach śmierci
    Taki człek otympiały, że niy panuje już nad swym rozumym.
    • 1937, Reinhold Olesch, Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens
    Ale tak jedno dziewuszysko, co mi sie to podobało, jakech rozumu ftedy ani niy mioł, to ech niy zapisoł, bōł żech tam tak strzeloł ôkym pō niyj to ôn tyż pod też potyn dostoł.

ôdmiana:

ôdmiana: rozum
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik rozum rozumy
dopołniŏcz rozumu rozumōw
cylownik rozumowi rozumōm
biernik rozum rozumy
nŏrzyndnik rozumym rozumami
pz.: rozumōma
miyjscownik rozumie rozumach
wołŏcz rozumie rozumy
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik rozum rozumy
dopołniŏcz rozumu rozumōw
cylownik rozumowi rozumōm
biernik rozum rozumy
nŏrzyndnik rozumym rozumami
pz.: rozumōma
miyjscownik rozumie rozumach
wołŏcz rozumie rozumy

kolokacyje:

  • mieć rozum

synōnimy:

  1. usōndek, mōndrość

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: reason
  • czeski: rozum
  • francuski: intelligence, esprit, raison
  • hiszpański: entendimiento, razón
  • niymiecki: Verstand
  • polski: rozum
  • ruski: разум, ум