syn

Ze SileSłownik
Wersyjo ze dnia 10:54, 4 czy 2020 autorstwa Grzegorz Kulik (dyskusyjŏ | wkłŏd)
(rōżn.) ← starszŏ wersyjŏ | Terŏźnŏ wersyjŏ (rōżn.) | Nastympnŏ wersyjŏ → (rōżn.)
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *synъ, ôd prabałtosłowiańskigo *sū́ˀnus, ze praindoeuropejskigo *suHnús.

Wymŏwa

AS: [sỹn]

Rzeczownik

syn rodzaj mynski ôsobowy

  1. czyjeś dziecko mynskij płci
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    To była rŏz takŏ starŏ kobiytka, to miała jednego syna.
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    A to śli, to byli ôd Ficka dwa synowie.

ôdmiana:

ôdmiana: syn
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik syn synowie
dopołniŏcz syna synōw
cylownik synowi synōm
biernik syna synōw
nŏrzyndnik synym synami
pz.: synōma
miyjscownik synu synach
wołŏcz synu synowie
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik syn synowie
dopołniŏcz syna synōw
cylownik synowi synōm
biernik syna synōw
nŏrzyndnik synym synami
pz.: synōma
miyjscownik synu synach
wołŏcz synu synowie

Inksze jynzyki

  • angelski: son
  • czeski: syn
  • francuski: fils
  • hiszpański: hijo
  • niymiecki: Sohn
  • polski: syn
  • ruski: сын