szłapa

Ze SileSłownik
Wersyjo ze dnia 18:53, 4 czy 2020 autorstwa Grzegorz Kulik (dyskusyjŏ | wkłŏd) (Stworzōnŏ nowõ strōnã: "===Etymologijŏ=== {{braketym}} ===Wymŏwa=== {{as|šu̯'''a'''pa}} ===Rzeczownik=== '''szłapa''' {{zynski}} # noga ôd zwiyrzyńcia, co niy mŏ kopyt; rzŏdko t...")
(rōżn.) ← starszŏ wersyjŏ | Terŏźnŏ wersyjŏ (rōżn.) | Nastympnŏ wersyjŏ → (rōżn.)
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [šu̯apa]

Rzeczownik

szłapa rodzaj żyński

  1. noga ôd zwiyrzyńcia, co niy mŏ kopyt; rzŏdko tyż ôd takigo, co mŏ kopyta
    • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2
    Jedna baba starŏ chodziła do lasa na jagody przyszeł do ni niedźwiydź i jak uciekoł z ulym miodu i naterfił gwōźdź ktōry mu wlŏz do szłapy jego nie mōg se poradzić wyjōńć go.
    Jak bōł prosto nich, tyn jedyn wyszczelōł, ale go poszczelōł i myśliwiec uciekoł po sztyrech szłapach.
  2. (potoczne, wic) noga u czowieka
    Ôd nejprostszych ku nejtrudniejszym, bez przikłod: pōmpka na jednyj rynce, przisiad na jednyj szłapie, stoci na rykach abo na gowie.

ôdmiana:

ôdmiana: szłapa
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik szłapa szłapy
dopołniŏcz szłapy szłap
cylownik szłapie szłapōm
biernik szłapã szłapy
nŏrzyndnik szłapōm szłapami
pz.: szłapōma
miyjscownik szłapie szłapach
wołŏcz szłapo szłapy
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik szłapa szłapy
dopołniŏcz szłapy szłap
cylownik szłapie szłapōm
biernik szłapa szłapy
nŏrzyndnik szłapōm szłapami
pz.: szłapōma
miyjscownik szłapie szłapach
wołŏcz szłapo szłapy

synōnimy:

  1. noga
  2. noga, posp. giyra, posp. giczoł, posp. giczała, posp. giczala, pej. krapyka, pot. klepeta, pot. klepeto, pot. klōnkor

Inksze jynzyki

  • angelski: paw
  • czeski: tlapa
  • francuski: patte
  • hiszpański: garra, manaza, pata
  • niymiecki: Pfote
  • polski: łapa
  • ruski: лапа