noga

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *noga, ze prabałtosłowiańskigo *nogā́ˀ, ze praindoeuropejskigo *h₃nṓgʰs.

Wymŏwa

AS: [noga]

Rzeczownik

noga rodzaj żyński

1. spodniŏ kōńczyna ôd ludzi i kożdŏ kōńczyna u zwiyrzōnt
   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   Padŏ - tyn mie już gryzie po nogach, skoczki, pies mŏ skoczki.

   • 1930, Jan Łysek, mōnolog, co go zapisoł z pamiyńci Pawoł Zawada

   [...] jeszcze mi zima, a ône jyny taki rzŏdki cosi na nogach i bōtki też chudobne, bo krōnfleki z krziwej karkoszki i jeszcze źle ustruganej; [...]

2. spodniŏ tajla ôd jakijś masziny abo przedmiotu, co ôn na nij stoji
   • 1939, Stanisław Bąk, Teksty gwarowe z polskiego Śląska

   Bo i jakech była na katelmusie przed ślubym, to pamiyntōm jak nōm młodym dorŏdzoł, że chłop mŏ z gruby deseczkã po deseczce nosić i izbã wydelować, potym baba mŏ jōm umyć, a było to prŏwda, bo jak my to tak zrobiyli, to my uznali, że na delinach nogi ôd szranku i ôd łōżka niy gnijōm, a byli my też zdrowsi.

ôdmiana:

ôdmiana: noga
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	noga	nogi
dopołniŏcz	nogi	nōg
cylownik	nodze	nogōm
biernik	nogã	nogi
nŏrzyndnik	nogōm	nogami pz.: nogōma
miyjscownik	nodze	nogach
wołŏcz	nogo	nogi

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	noga	nogi
dopołniŏcz	nogi	nōg
cylownik	nodze	nogōm
biernik	noga	nogi
nŏrzyndnik	nogōm	nogami pz.: nogōma
miyjscownik	nodze	nogach
wołŏcz	nogo	nogi

Frazeologijŏ

• iś noga za nogōm
• noga kogoś kajś ciōngnie
• czyjaś noga kajś niy stanie

Inksze jynzyki

• angelski: leg
• czeski: noha
• francuski: jambe
• hiszpański: pierna
• niymiecki: Bein
• polski: noga
• ruski: нога