jabko

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *ablъko, ôd praindoeuropejskigo *h₂ébōl.

Wymŏwa

AS: [i ̯apko]

Rzeczownik

jabko rodzaj nijaki

1. (kuchnia, botanika) ôwoc jabłōni
   • 2014, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W udręce nadziei

   Kożdy chcioł na tym krizbale coś powiesić. A to kolorowo bańka, a to aniołka, ptoszka, piernik, jabko, bombon...

   • 1911, Paweł Marek, Ô czowieku, co bōł diŏbłōm przedany

   Rośnie tam pieknŏ jabłōń, mŏ biołe jabka, ale kedych chcioł urwać kere jabko, to jabłōń gałynzie dźwignyła, tak że żŏdnego nie dostoł.

   • 1947, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   A przynojmniej nawiedzić go, przynieść mu jako gruszka miękko, jabko abo piernik dobry – jako gazeta, książka ciekawo.

ôdmiana:

ôdmiana: jabko
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	jabko	jabka
dopołniŏcz	jabka	jabłek, jabkōw
cylownik	jabku	jabkōm
biernik	jabko	jabka
nŏrzyndnik	jabkym	jabkami pz.: jabkōma
miyjscownik	jabku	jabkach
wołŏcz	jabku	jabka

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	jabko	jabka
dopołniŏcz	jabka	jabłek, jabkōw
cylownik	jabku	jabkōm
biernik	jabko	jabka
nŏrzyndnik	jabkym	jabkami pz.: jabkōma
miyjscownik	jabku	jabkach
wołŏcz	jabku	jabka

synōnimy:

1. płōnka

antōnimy:

Frazeologijŏ

• na kwaśne jabłko
• wkōńsić w kwaśne jabłko

Inksze jynzyki

• angelski: apple
• czeski: jablko
• francuski: pomme
• hiszpański: manzana
• niymiecki: Apfel
• polski: jabłko
• ruski: яблоко