jajco

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *(j)ajьce, *ajьce.

Wymŏwa

AS: [i ̯äi ̯co]

Rzeczownik

jajco rodzaj nijaki

1. (biologijŏ, kuchnia) żyńskŏ kōmōrka rozrodczŏ ze twardōm skōrōm abo szkorupōm; niykere jajca sōm używane za kust
   • 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie

   – Jeckusie, panie rechtór, przeca łoni nie poradzom snosić jajec, łod tego przeca som kury!...

   • 1955, Piotr Gołąb, Gwara Schodni i okolicy

   Mōnki musioł nasykować tyn, co wesely strojōł, a mlyka, masła, syra jajec nasnojsiyli ci, co byli na wesely zaprosōni.

ôdmiana:

ôdmiana: jajco
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	jajco	jajca
dopołniŏcz	jajca	jajec
cylownik	jajcowi	jajcōm
biernik	jajco	jajca
nŏrzyndnik	jajcym	jajcami pz.: jajcōma
miyjscownik	jajcu	jajcach
wołŏcz	jajco	jajca

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	jajco	jajca
dopołniŏcz	jajca	jajec
cylownik	jajcowi	jajcōm
biernik	jajco	jajca
nŏrzyndnik	jajcym	jajcami pz.: jajcōma
miyjscownik	jajcu	jajcach
wołŏcz	jajco	jajca

kolokacyje:

1. znosić jajca

synōnimy:

1. przes. wajco

Inksze jynzyki

• angelski: egg
• czeski: vajíčko, vejce
• francuski: œuf
• hiszpański: huevo
• niymiecki: Ei
• polski: jajko
• ruski: яйцо