jesiyń

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *(j)esenь, ze praindoeuropejskigo *h₁es-en-.

Wymŏwa

AS: [i ̯ėśỹń]

Rzeczownik

jesiyń rodzaj żyński

  1. pora roku miyndzy latym a zimōm
    • 1930, Edward Jelyń, pamiyntnik
    Na jesiyń poczyni nowõ grubã bić tu w Dymbińsku pod lasym.
    • 1931, Jerzy Probosz, Biydnŏ Wilija
    Dyć ani kapusty słodkij nie było z czego uwarzić, bo nieszczasne sarniska w jesiyni wszeckōm kapustym zeżrały.

ôdmiana:

ôdmiana: jesiyń
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik jesiyń jesiynie
dopołniŏcz jesiyni jesiyni
cylownik jesiyni jesiyniōm
biernik jesiyń jesiynie
nŏrzyndnik jesiyniōm jesiyniami
pz.: jesiyniōma
miyjscownik jesiyni jesiyniach
wołŏcz jesiyni jesiynie
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik jesiyń jesiynie
dopołniŏcz jesiyni jesiyni
cylownik jesiyni jesiyniōm
biernik jesiyń jesiynie
nŏrzyndnik jesiyniōm jesiyniami
pz.: jesiyniōma
miyjscownik jesiyni jesiyniach
wołŏcz jesiyni jesiynie

synōnimy:

  1. podzim

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: autumn, fall
  • czeski: jeseň, podzim
  • francuski: automne
  • hiszpański: otoño
  • italijański: autunno
  • niymiecki: Herbst
  • polski: jesień
  • ruski: осень
  • słowacki: jeseň
  • ukrajiński: осінь