jesiyń

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *(j)esenь, ze praindoeuropejskigo *h₁es-en-.

Wymŏwa

AS: [i ̯ėśỹń]

Rzeczownik

jesiyń rodzaj żyński

1. pora roku miyndzy latym a zimōm
   • 1930, Edward Jelyń, pamiyntnik

   Na jesiyń poczyni nowõ grubã bić tu w Dymbińsku pod lasym.

   • 1931, Jerzy Probosz, Biydnŏ Wilija

   Dyć ani kapusty słodkij nie było z czego uwarzić, bo nieszczasne sarniska w jesiyni wszeckōm kapustym zeżrały.

ôdmiana:

ôdmiana: jesiyń
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	jesiyń	jesiynie
dopołniŏcz	jesiyni	jesiyni
cylownik	jesiyni	jesiyniōm
biernik	jesiyń	jesiynie
nŏrzyndnik	jesiyniōm	jesiyniami pz.: jesiyniōma
miyjscownik	jesiyni	jesiyniach
wołŏcz	jesiyni	jesiynie

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	jesiyń	jesiynie
dopołniŏcz	jesiyni	jesiyni
cylownik	jesiyni	jesiyniōm
biernik	jesiyń	jesiynie
nŏrzyndnik	jesiyniōm	jesiyniami pz.: jesiyniōma
miyjscownik	jesiyni	jesiyniach
wołŏcz	jesiyni	jesiynie

synōnimy:

1. podzim

Frazeologijŏ

• mieć roboty jak cap na jesiyń
• śmierdzieć jak cap na jesiyń
• wypasiōny jak łōnka na jesiyń

Inksze jynzyki

• angelski: autumn, fall
• czeski: jeseň, podzim
• francuski: automne
• hiszpański: otoño
• italijański: autunno
• niymiecki: Herbst
• polski: jesień
• ruski: осень
• słowacki: jeseň
• ukrajiński: осінь