jutro

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *(j)utro.

Wymŏwa

AS: [i ̯utro]

Rzeczownik

jutro rodzaj nijaki

  1. nastympny dziyń po aktualnym
    • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2
    Aż do jutra rana we wodzie cie moczyć bydziemy
    • 1950, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny
    I dalej jeszcze idzie ten opis, ale musza z tym skończyć, bobych do jutra rana nie był gotowy.

ôdmiana:

ôdmiana: jutro
przipadek liczba pojedynczŏ
mianownik jutro
dopołniŏcz jutra
cylownik jutru
biernik jutro
nŏrzyndnik jutrym
miyjscownik jutrze
wołŏcz jutro

antōnimy:

  1. dzisiej, wczorej

Przisłōwek

jutro przisłōwek

  1. na nastympny dziyń po aktualnym
    • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
    — Jutro jo póda z kozą i poszukom tego Skarbnika i byda chciała łod niego ta nojwiększo skrzynia.
    Jedyn wojŏk dowiedzioł sie rŏz w połednie, że musi jutro też do kościoła iść wachować.

synōnimy:

  1. zajtry, na drugi dziyń

antōnimy:

  1. dzisiej, wczorej

Inksze jynzyki

  • angelski: tomorrow
  • czeski: jitro, zítra, zítřek
  • francuski: demain
  • hiszpański: mañana
  • italijański: domani
  • niymiecki: Morgen, morgen
  • polski: jutro
  • ruski: завтра
  • słowacki: zajtra
  • ukrajiński: завтра