kōmisŏrz

Etymologijŏ

Ze łaciny commissarius, ôd łacińskigo com- (ze) + missio (posłanie, misyjŏ) + -arius (kōńcōwka do tworzyniŏ przimiotnika).

Wymŏwa

AS: [kȯ̃mʹisoš], AS: [kȯ̃mʹisou̯š] (ôpol.)

Rzeczownik

kōmisŏrz rodzaj mynski ôsobowy

1. urzyndnik, co mŏ ekstra uprawniynia
   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   Reichskommissar Seyss-Inquart w mōndurze kōmisŏrza Rzesze na Holandyjõ.

   • 2017, Marcin Melon, Umrzik we szranku

   – Wejrzijcie, Wyciślok, to sie nazywo irōnio losu – pedzioł kōmisorz Achim Hanusik i bajsnōł krepla z marmeladōm. – Pojechać na smyntorz i już tukej ôstać.

ôdmiana:

ôdmiana: kōmisŏrz
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kōmisŏrz	kōmisŏrze
dopołniŏcz	kōmisŏrza	kōmisŏrzy
cylownik	kōmisŏrzowi	kōmisŏrzōm
biernik	kōmisŏrza	kōmisŏrzōw
nŏrzyndnik	kōmisŏrzym	kōmisŏrzami pz.: kōmisŏrzōma
miyjscownik	kōmisŏrzu	kōmisŏrzach
wołŏcz	kōmisŏrzu	kōmisŏrze

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kōmisorz	kōmisorze
dopołniŏcz	kōmisorza	kōmisorzy
cylownik	kōmisorzowi	kōmisorzōm
biernik	kōmisorza	kōmisorzōw
nŏrzyndnik	kōmisorzym	kōmisorzami pz.: kōmisorzōma
miyjscownik	kōmisorzu	kōmisorzach
wołŏcz	kōmisorzu	kōmisorze

Inksze jynzyki

• angelski: commissioner
• czeski: komisař
• francuski: commissaire
• hiszpański: comisario
• italijański: commissario
• niymiecki: Kommissar
• polski: komisarz
• ruski: do dodaniŏ
• słowacki: do dodaniŏ
• ukrajiński: do dodaniŏ