kōmisŏrz

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze łaciny commissarius, ôd łacińskigo com- (ze) + missio (posłanie, misyjŏ) + -arius (kōńcōwka do tworzyniŏ przimiotnika).

Wymŏwa

AS: [kȯ̃mʹisoš], AS: [kȯ̃mʹisou̯š] (ôpol.)

Rzeczownik

kōmisŏrz rodzaj mynski ôsobowy

  1. urzyndnik, co mŏ ekstra uprawniynia
    • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik
    Reichskommissar Seyss-Inquart w mōndurze kōmisŏrza Rzesze na Holandyjõ.
    • 2017, Marcin Melon, Umrzik we szranku
    – Wejrzijcie, Wyciślok, to sie nazywo irōnio losu – pedzioł kōmisorz Achim Hanusik i bajsnōł krepla z marmeladōm. – Pojechać na smyntorz i już tukej ôstać.

ôdmiana:

ôdmiana: kōmisŏrz
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kōmisŏrz kōmisŏrze
dopołniŏcz kōmisŏrza kōmisŏrzy
cylownik kōmisŏrzowi kōmisŏrzōm
biernik kōmisŏrza kōmisŏrzōw
nŏrzyndnik kōmisŏrzym kōmisŏrzami
pz.: kōmisŏrzōma
miyjscownik kōmisŏrzu kōmisŏrzach
wołŏcz kōmisŏrzu kōmisŏrze
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kōmisorz kōmisorze
dopołniŏcz kōmisorza kōmisorzy
cylownik kōmisorzowi kōmisorzōm
biernik kōmisorza kōmisorzōw
nŏrzyndnik kōmisorzym kōmisorzami
pz.: kōmisorzōma
miyjscownik kōmisorzu kōmisorzach
wołŏcz kōmisorzu kōmisorze

Inksze jynzyki

  • angelski: commissioner
  • czeski: komisař
  • francuski: commissaire
  • hiszpański: comisario
  • italijański: commissario
  • niymiecki: Kommissar
  • polski: komisarz
  • ruski: do dodaniŏ
  • słowacki: do dodaniŏ
  • ukrajiński: do dodaniŏ