kamiyń

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *kamy, ze prabałtosłowiańskigo *akmō, ze praindoeuropejskigo *h₂éḱmō.

Wymŏwa

AS: [kãmʹi ̯ỹń]

Rzeczownik

kamiyń rodzaj mynski rzeczowy

  1. (mineralogijŏ) skalnŏ bryła, nojczyńścij ciynżkŏ i twardŏ
    • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
    Wyloz – patrzi – a tu lodu ani śladu. Nie dowiyrzoł se jeszcze i wziōn kamiyń i wciepnōł do stawu.

ôdmiana:

ôdmiana: kamiyń
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kamiyń kamiynie
dopołniŏcz kamiynia kamiyni
cylownik kamiyniowi kamiyniōm
biernik kamiyń kamiynie
nŏrzyndnik kamiyniym kamiyniami
pz.: kamiyniōma
miyjscownik kamiyniu kamiyniach
wołŏcz kamiyniu kamiynie
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kamiyń kamiynie
dopołniŏcz kamiynia kamiyni
cylownik kamiyniowi kamiyniōm
biernik kamiyń kamiynie
nŏrzyndnik kamiyniym kamiyniami
pz.: kamiyniōma
miyjscownik kamiyniu kamiyniach
wołŏcz kamiyniu kamiynie

synōnimy:

  1. poł. kizlok

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: stone
  • czeski: kámen
  • francuski: pierre
  • hiszpański: piedra
  • niymiecki: Stein
  • polski: kamień
  • ruski: камень