kołŏcz

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *kolãčь, ôd *kolo +‎ *-ačь, a to ôd prabałtosłowiańskigo *kalas, ôd praindoeuropejskigo *kʷól-os.

Wymŏwa

AS: [kou̯oč], [kou̯ou̯č] (ôpol.)

Rzeczownik

kołŏcz rodzaj mynski rzeczowy

1. typ tradycyjnego ciasta na Gōrnym Ślōnsku
   • 2017, Charles Dickens, Godniŏ Pieśń, przekł. Grzegorz Kulik

   Tam wyciōng zbōnek cudacznie lekigo wina i kōncek cudacznie ciynżkigo kołŏcza, i doł je bajtlōm.

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   Jak sie chce kołŏcz piec, to sie musi nŏprzōd mōnkã ôsiŏć.

ôdmiana:

ôdmiana: kołŏcz
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kołŏcz	kołŏcze
dopołniŏcz	kołŏcza	kołŏczōw
cylownik	kołŏczowi	kołŏczōm
biernik	kołŏcz	kołŏcze
nŏrzyndnik	kołŏczym	kołŏczami pz.: kołŏczōma
miyjscownik	kołŏczu	kołŏczach
wołŏcz	kołŏczu	kołŏcze

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kołocz	kołocze
dopołniŏcz	kołocza	kołoczōw
cylownik	kołoczowi	kołoczōm
biernik	kołocz	kołocze
nŏrzyndnik	kołoczym	kołoczami pz.: kołoczōma
miyjscownik	kołoczu	kołoczach
wołŏcz	kołoczu	kołocze

Frazeologijŏ

• kołŏcz nosić
• kołŏcz roznosić

Inksze jynzyki

• angelski: kalach, kolach
• czeski: koláč
• francuski: kalatch
• hiszpański: do dodaniŏ
• italijański: do dodaniŏ
• niymiecki: Kalatsch, Kolatsche
• polski: kołacz
• ruski: калач, колач
• słowacki: koláč
• ukrajiński: калач, колач