kościōł

Etymologijŏ

Ôd czeskigo kostel, ôd starowysokoniymieckigo kastel, ôd łaciny castellum, ôd łaciny castrum, ôd praindoeuropejskigo *ḱes-.

Wymŏwa

AS: [kośćȯu̯]

Rzeczownik

kościōł rodzaj mynski rzeczowy

1. (architektura, religijŏ) stawiynie kultu krześcijańskigo
   • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie

   Ale tak to ci Hupsowie byli bardzo robotni i akuratni, to też kieby nie tyn kościōł, toby im gany nie było.

   • 1939, Stanisław Bąk, Teksty gwarowe z polskiego Śląska

   Zarŏzki tyż las poczōn sie rozstympować i jakby ze ziymi powyrŏstały dōmy i kościoły.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: kościōł
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kościōł	kościoły
dopołniŏcz	kościoła	kościołōw
cylownik	kościołowi	kościołōm
biernik	kościōł	kościoły
nŏrzyndnik	kościołym	kościołami pz.: kościołōma
miyjscownik	kościele	kościołach
wołŏcz	kościele	kościoły

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kościōł	kościoły
dopołniŏcz	kościoła	kościołōw
cylownik	kościołowi	kościołōm
biernik	kościōł	kościoły
nŏrzyndnik	kościołym	kościołami pz.: kościołōma
miyjscownik	kościele	kościołach
wołŏcz	kościele	kościoły

synōnimy:

1. świōntynia, zbōr

Inksze jynzyki

• angelski: church
• czeski: kostel
• francuski: église
• hiszpański: iglesia
• niymiecki: Kirche
• polski: kościół
• ruski: храм, костёл, церковь