kot

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *kotъ.

Wymŏwa

AS: [kot]

Rzeczownik

kot rodzaj mynski niyôsobowy

1. (zoologijŏ) Felis silvestris domesticus
   • Giskana Fojermana

   Nó, ale przeca jo mioł pisać o psie, a nie o kocie.

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   A tyn niesie to dziecko tyj kobiycie, to sie zrobiōł kot z tego i zeskoczōł z tych rōnk, a ôn sie sōm wystraszōł.

ôdmiana:

ôdmiana: kot
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kot	koty
dopołniŏcz	kota	kotōw
cylownik	kotowi	kotōm
biernik	kota	koty
nŏrzyndnik	kotym	kotami pz.: kotōma
miyjscownik	kocie	kotach
wołŏcz	kocie	koty

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kot	koty
dopołniŏcz	kota	kotōw
cylownik	kotowi	kotōm
biernik	kota	koty
nŏrzyndnik	kotym	kotami pz.: kotōma
miyjscownik	kocie	kotach
wołŏcz	kocie	koty

Frazeologijŏ

• drŏpać choćby kot
• kocać jak kot
• pocić sie jak kot
• zgrabny jak Maćkōw kot
• znać się na czymś jak kot na kwaśnym mlyku

Inksze jynzyki

• angelski: cat
• czeski: kočka
• francuski: chat
• hiszpański: gato
• italijański: gatto
• niymiecki: Katze
• polski: kot
• ruski: кот, кошка
• słowacki: mačka
• ukrajiński: кіт