krōl

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *korľь.

Wymŏwa

AS: [krȯl]

Rzeczownik

krōl rodzaj mynski ôsobowy

1. (polityka) korōnowanŏ gowa państwa
   • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi

   Czy to krōl z berłym, czy dziŏd pod berłami.

2. nojważniyjszŏ ôsoba we jakijś dziedzinie
   • (potrzebny przikłŏd)
3. figura we kartach miyndzy damōm a asym
   • (potrzebny przikłŏd)
4. nojważniyjszŏ figura we szachach
   • (potrzebny przikłŏd)

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: krōl
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	krōl	krōlowie, krōle
dopołniŏcz	krōla	krōli
cylownik	krōlowi	krōlōm
biernik	krōla	krōlōw
nŏrzyndnik	krōlym	krōlami pz.: krōlōma
miyjscownik	krōlu	krōlach
wołŏcz	krōlu	krōle

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	krōl	krōlowie, krōle
dopołniŏcz	krōla	krōli
cylownik	krōlowi	krōlōm
biernik	krōla	krōlōw
nŏrzyndnik	krōlym	krōlami pz.: krōlōma
miyjscownik	krōlu	krōlach
wołŏcz	krōlu	krōle

kolokacyje:

1. trzej krōlowie

Inksze jynzyki

• angelski: king
• czeski: král
• francuski: roi
• hiszpański: rey
• italijański: re
• niymiecki: König
• polski: król
• ruski: король
• słowacki: kráľ
• ukrajiński: король