krew

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *kry

Wymŏwa

AS: [kref]

Rzeczownik

krew rodzaj żyński

  1. (medycyna, weterynaryjŏ, fizjologijŏ, biologijŏ) płynnŏ tkanka u ludzi i zwiyrzōnt
    • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp
    To starczyło, żeby jedni połobciyrali stopy do krwie i połobijali pleca tymi cegłami.
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    A co sie stało, rano nie było wachtyrza, yny troszkã krwie pozostało w tym kościele.

ôdmiana:

ôdmiana: krew
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik krew krwie
dopołniŏcz krwie krwi
cylownik krwi krwiōm
biernik krew krwie
nŏrzyndnik krwiōm krwiami
pz.: krwiōma
miyjscownik krwi krwiach
wołŏcz krwi krwie
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik krew krwie
dopołniŏcz krwie krwi
cylownik krwi krwiōm
biernik krew krwie
nŏrzyndnik krwiōm krwiami
pz.: krwiōma
miyjscownik krwi krwiach
wołŏcz krwi krwie

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: blood
  • czeski: krev
  • francuski: sang
  • hiszpański: sangre
  • italijański: sangue
  • niymiecki: Blut
  • polski: krew
  • ruski: кровь
  • słowacki: krv
  • ukrajiński: кров