krew

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *kry

Wymŏwa

AS: [kref]

Rzeczownik

krew rodzaj żyński

1. (medycyna, weterynaryjŏ, fizjologijŏ, biologijŏ) płynnŏ tkanka u ludzi i zwiyrzōnt
   • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp

   To starczyło, żeby jedni połobciyrali stopy do krwie i połobijali pleca tymi cegłami.

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   A co sie stało, rano nie było wachtyrza, yny troszkã krwie pozostało w tym kościele.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: krew
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	krew	krwie
dopołniŏcz	krwie	krwi
cylownik	krwi	krwiōm
biernik	krew	krwie
nŏrzyndnik	krwiōm	krwiami pz.: krwiōma
miyjscownik	krwi	krwiach
wołŏcz	krwi	krwie

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	krew	krwie
dopołniŏcz	krwie	krwi
cylownik	krwi	krwiōm
biernik	krew	krwie
nŏrzyndnik	krwiōm	krwiami pz.: krwiōma
miyjscownik	krwi	krwiach
wołŏcz	krwi	krwie

Frazeologijŏ

• czerwōny jak krew
• krew w kimś wrze jak w modyj kozie gōwna
• krew kogoś zalywŏ
• mieć cichõ krew
• mieć gymbã krew a mleko
• mieć gorkõ krew
• pić kōmuś krew
• wre w kimś krew jak w koźlyńciu

Inksze jynzyki

• angelski: blood
• czeski: krev
• francuski: sang
• hiszpański: sangre
• italijański: sangue
• niymiecki: Blut
• polski: krew
• ruski: кровь
• słowacki: krv
• ukrajiński: кров