krojcŏk

Etymologijŏ

Ze krojc + -ŏk, ôd niymieckigo Kreuz.

Wymŏwa

AS: [kroi ̯cok], [kroi ̯cou̯k] (ôpol.)

Rzeczownik

krojcŏk rodzaj mynski niyôsobowy

1. ôsoba, co jeji jedno z ôjcōw je Ślōnzŏk, a druge niy
   • 2015, Marcin Melon, Kōmisorz Hanusik. We tajnyj sużbie ślōnskij nacyje

   Egal, że krojcok ślōnsko-szpaniolski, Manek bōł akuratny jak prawy Ślōnzok.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: krojcŏk
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	krojcŏk	krojcŏki
dopołniŏcz	krojcŏka	krojcŏkōw
cylownik	krojcŏkowi	krojcŏkōm
biernik	krojcŏka	krojcŏki
nŏrzyndnik	krojcŏkym	krojcŏkami pz.: krojcŏkōma
miyjscownik	krojcŏku	krojcŏkach
wołŏcz	krojcŏku	krojcŏki

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	krojcok	krojcoki
dopołniŏcz	krojcoka	krojcokōw
cylownik	krojcokowi	krojcokōm
biernik	krojcoka	krojcoki
nŏrzyndnik	krojcokym	krojcokami pz.: krojcokōma
miyjscownik	krojcoku	krojcokach
wołŏcz	krojcoku	krojcoki