krojcŏk
Etymologijŏ
Ze krojc + -ŏk, ôd niymieckigo Kreuz.
Wymŏwa
AS: [kroi ̯cok], [kroi ̯cou̯k] (ôpol.)
Rzeczownik
krojcŏk rodzaj mynski niyôsobowy
- ôsoba, co jeji jedno z ôjcōw je Ślōnzŏk, a druge niy
- 2015, Marcin Melon, Kōmisorz Hanusik. We tajnyj sużbie ślōnskij nacyje
- Egal, że krojcok ślōnsko-szpaniolski, Manek bōł akuratny jak prawy Ślōnzok.
ôdmiana:
| ôdmiana: krojcŏk | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | krojcŏk | krojcŏki |
| dopołniŏcz | krojcŏka | krojcŏkōw |
| cylownik | krojcŏkowi | krojcŏkōm |
| biernik | krojcŏka | krojcŏki |
| nŏrzyndnik | krojcŏkym | krojcŏkami pz.: krojcŏkōma |
| miyjscownik | krojcŏku | krojcŏkach |
| wołŏcz | krojcŏku | krojcŏki |
| uproszczōny zŏpis | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | krojcok | krojcoki |
| dopołniŏcz | krojcoka | krojcokōw |
| cylownik | krojcokowi | krojcokōm |
| biernik | krojcoka | krojcoki |
| nŏrzyndnik | krojcokym | krojcokami pz.: krojcokōma |
| miyjscownik | krojcoku | krojcokach |
| wołŏcz | krojcoku | krojcoki |
