kryka

Etymologijŏ

Ze niymieckigo Krücke, ôd pragermańskigo *krukjō, ôd praindoeuropejskigo *grewg-.

Wymŏwa

AS: [kryka]

Rzeczownik

kryka rodzaj żyński

1. duge nŏrzyńdzie używane do spiyraniŏ sie przi chodzyniu
   • Giskana Fojermana

   Chwila poczekała i zejrzała, jak z lasa pokozała sie staruszka o kryce.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: kryka
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kryka	kryki
dopołniŏcz	kryki	kryk
cylownik	kryce	krykōm
biernik	krykã	kryki
nŏrzyndnik	krykōm	krykami pz.: krykōma
miyjscownik	kryce	krykach
wołŏcz	kryko	kryki

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kryka	kryki
dopołniŏcz	kryki	kryk
cylownik	kryce	krykōm
biernik	kryka	kryki
nŏrzyndnik	krykōm	krykami pz.: krykōma
miyjscownik	kryce	krykach
wołŏcz	kryko	kryki

synōnimy:

1. lŏska, palica

Inksze jynzyki

• angelski: shaft, staff, stick, walking stick
• czeski: hůl
• francuski: canne
• hiszpański: bastón
• italijański: bastone
• niymiecki: Krücke
• polski: laska
• ruski: трость
• słowacki: trstina, palica
• ukrajiński: трости́на