ksiōndz

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *kъnędzь, ôd pragermańskigo *kuningaz.

Wymŏwa

AS: [ḱśȯ̃nc]

Rzeczownik

ksiōndz rodzaj mynski ôsobowy

  1. (religijŏ) we krześcijaństwie ôsoba, co mŏ świyncynia kapłańske
    • 2015, Marcin Melon, Kōmisorz Hanusik i Sznupok
    Trocha wtynczos wyglōndoł choby ksiōndz na kozatelnicy;
    • 1911, Paweł Marek, Ô czowieku, co bōł diŏbłōm przedany
    Ôjciec jego zawsze jeszcze narzykoł i płakoł. Jedyn rŏz ksiōndz tak na ôjca nalygoł, że mu tyn przeca powiedzioł, czymu sie starŏ.

ôdmiana:

ôdmiana: ksiōndz
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik ksiōndz ksiynżŏ
dopołniŏcz ksiyndza ksiynży
cylownik ksiyndzowi ksiynżōm
biernik ksiyndza ksiynży
nŏrzyndnik ksiyndzym ksiynżami
pz.: ksiynżōma
miyjscownik ksiyndzu ksiynżach
wołŏcz ksiynże ksiynżŏ
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik ksiōndz ksiynżo
dopołniŏcz ksiyndza ksiynży
cylownik ksiyndzowi ksiynżōm
biernik ksiyndza ksiynży
nŏrzyndnik ksiyndzym ksiynżami
pz.: ksiynżōma
miyjscownik ksiyndzu ksiynżach
wołŏcz ksiynże ksiynżo

synōnimy:

  1. kapelōn, kapelōnek, abr. ks., ksiynżŏszek, pastōr, ciesz. welebny

Inksze jynzyki

  • angelski: priest
  • czeski: kněz
  • francuski: curé, prêtre
  • hiszpański: cura, sacerdote
  • italijański: prete
  • niymiecki: Pfarrer, Priester
  • polski: ksiądz
  • ruski: ксёндз, священник
  • słowacki: kňaz
  • ukrajiński: ксьондз