ksiōndz

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *kъnędzь, ôd pragermańskigo *kuningaz.

Wymŏwa

AS: [ḱśȯ̃nc]

Rzeczownik

ksiōndz rodzaj mynski ôsobowy

1. (religijŏ) we krześcijaństwie ôsoba, co mŏ świyncynia kapłańske
   • 2015, Marcin Melon, Kōmisorz Hanusik i Sznupok

   Trocha wtynczos wyglōndoł choby ksiōndz na kozatelnicy;

   • 1911, Paweł Marek, Ô czowieku, co bōł diŏbłōm przedany

   Ôjciec jego zawsze jeszcze narzykoł i płakoł. Jedyn rŏz ksiōndz tak na ôjca nalygoł, że mu tyn przeca powiedzioł, czymu sie starŏ.

ôdmiana:

ôdmiana: ksiōndz
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	ksiōndz	ksiynżŏ
dopołniŏcz	ksiyndza	ksiynży
cylownik	ksiyndzowi	ksiynżōm
biernik	ksiyndza	ksiynży
nŏrzyndnik	ksiyndzym	ksiynżami pz.: ksiynżōma
miyjscownik	ksiyndzu	ksiynżach
wołŏcz	ksiynże	ksiynżŏ

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	ksiōndz	ksiynżo
dopołniŏcz	ksiyndza	ksiynży
cylownik	ksiyndzowi	ksiynżōm
biernik	ksiyndza	ksiynży
nŏrzyndnik	ksiyndzym	ksiynżami pz.: ksiynżōma
miyjscownik	ksiyndzu	ksiynżach
wołŏcz	ksiynże	ksiynżo

synōnimy:

1. kapelōn, kapelōnek, abr. ks., ksiynżŏszek, pastōr, ciesz. welebny

Inksze jynzyki

• angelski: priest
• czeski: kněz
• francuski: curé, prêtre
• hiszpański: cura, sacerdote
• italijański: prete
• niymiecki: Pfarrer, Priester
• polski: ksiądz
• ruski: ксёндз, священник
• słowacki: kňaz
• ukrajiński: ксьондз