kultura

Etymologijŏ

Ôd łaciny cultūra, na ôstatku ôd praindoeuropejskigo *kʷel-, tōż pokrewne ze koło.

Wymŏwa

AS: [kultura]

Rzeczownik

kultura rodzaj żyński

1. cołki dorobek materyjny i duchowy jakijś grupy ludzi
   • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi

   Możno to sie dobrze przedŏwŏ na roztōmajtych „kōnkursach ślōnskij gwary”, ale je to tyż powrōz, kery sie bydzie zaciskoł tak dugo, aż kejś tã naszã kultura udŏwi.

   • poslunsku.eu

   Miyndzy 1900 a 1940 rokym Norwegijŏ wydała mocka piniyndzy, coby wytympić kultura Sami.

2. kōnszt kōntaktōw miyndzy ludźmi
   • 2018, Wachtyrz

   Nale nojważniyjsze i tak sōm ludzie i jejich wysokŏ kultura ôsobistŏ.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: kultura
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kultura	kultury
dopołniŏcz	kultury	kultur
cylownik	kulturze	kulturōm
biernik	kulturã	kultur
nŏrzyndnik	kulturōm	kulturami pz.: kulturōma
miyjscownik	kulturze	kulturach
wołŏcz	kulturo	kultury

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kultura	kultury
dopołniŏcz	kultury	kultur
cylownik	kulturze	kulturōm
biernik	kultura	kultur
nŏrzyndnik	kulturōm	kulturami pz.: kulturōma
miyjscownik	kulturze	kulturach
wołŏcz	kulturo	kultury

Inksze jynzyki

• angelski: culture, manners
• czeski: kultura
• francuski: culture, mœurs, manières
• hiszpański: cultura, modales
• niymiecki: Kultur, Manieren, Benehmen
• polski: kultura, maniery
• ruski: культура, мане́ры