lato

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *lěto, ze praindoeuropejskigo *leh₁tom.

Wymŏwa

AS: [lato]

Rzeczownik

lato rodzaj nijaki

1. Nojcieplyjszŏ pora roku.
   • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi

   Tak samo latym psy tyż wyrŏbiajōm,

   • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie

   Jyny bez lato to kōnie robiły cołki dziyń w polu a bez noc to sie pasły na łōnkach.

   • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie

   W lecie to tam to chodzynie to był szport.

ôdmiana:

ôdmiana: lato
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	lato	lata
dopołniŏcz	lata	lŏt
cylownik	latowi	latōm
biernik	lato	lata
nŏrzyndnik	latym	latami pz.: latōma
miyjscownik	lecie	latach
wołŏcz	lato	lata

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	lato	lata
dopołniŏcz	lata	lot
cylownik	latowi	latōm
biernik	lato	lata
nŏrzyndnik	latym	latami pz.: latōma
miyjscownik	lecie	latach
wołŏcz	lato	lata

kolokacyje:

babske lato

Frazeologijŏ

• być na to jak na lato
• mieć lato
• na lato

Inksze jynzyki

• angelski: summer
• czeski: léto
• francuski: été
• hiszpański: estío, verano
• italijański: estate
• niymiecki: Sommer
• polski: lato
• ruski: лето
• słowacki: leto
• ukrajiński: літо