lipiec

Etymologijŏ

Ôd lipa + -iec.

Wymŏwa

AS: [lʹipʹi ̯ec]

Rzeczownik

lipiec rodzaj mynski rzeczowy

1. siōdmy miesiōnc roku podle kalyndŏrza gregoriańskigo i juliańskigo
   • 1937, Reinhold Olesch, Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens

   Jŏch sie urodziōł roku ôśminŏście set piyńdziesiōnt a ôziym drugygo lipca we Starych Siołkowicach w krysie ôpolskim.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: lipiec
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	lipiec	lipce
dopołniŏcz	lipca	lipcōw
cylownik	lipcowi	lipcōm
biernik	lipiec	lipce
nŏrzyndnik	lipcym	lipcami pz.: lipcōma
miyjscownik	lipcu	lipcach
wołŏcz	lipcu	lipce

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	lipiec	lipce
dopołniŏcz	lipca	lipcōw
cylownik	lipcowi	lipcōm
biernik	lipiec	lipce
nŏrzyndnik	lipcym	lipcami pz.: lipcōma
miyjscownik	lipcu	lipcach
wołŏcz	lipcu	lipce

synōnimy:

1. przes. juli, lipiyń

Inksze jynzyki

• angelski: July
• czeski: červenec
• francuski: juillet
• hiszpański: julio
• italijański: luglio
• niymiecki: Juli
• polski: lipiec
• ruski: июль
• słowacki: júl
• ukrajiński: липень