lipiec

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ôd lipa + -iec.

Wymŏwa

AS: [lʹipʹi ̯ec]

Rzeczownik

lipiec rodzaj mynski rzeczowy

  1. siōdmy miesiōnc roku podle kalyndŏrza gregoriańskigo i juliańskigo
    • 1937, Reinhold Olesch, Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens
    Jŏch sie urodziōł roku ôśminŏście set piyńdziesiōnt a ôziym drugygo lipca we Starych Siołkowicach w krysie ôpolskim.

ôdmiana:

ôdmiana: lipiec
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik lipiec lipce
dopołniŏcz lipca lipcōw
cylownik lipcowi lipcōm
biernik lipiec lipce
nŏrzyndnik lipcym lipcami
pz.: lipcōma
miyjscownik lipcu lipcach
wołŏcz lipcu lipce
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik lipiec lipce
dopołniŏcz lipca lipcōw
cylownik lipcowi lipcōm
biernik lipiec lipce
nŏrzyndnik lipcym lipcami
pz.: lipcōma
miyjscownik lipcu lipcach
wołŏcz lipcu lipce

synōnimy:

  1. przes. juli, lipiyń

Inksze jynzyki

  • angelski: July
  • czeski: červenec
  • francuski: juillet
  • hiszpański: julio
  • italijański: luglio
  • niymiecki: Juli
  • polski: lipiec
  • ruski: июль
  • słowacki: júl
  • ukrajiński: липень