luft

Etymologijŏ

Ôd niymieckigo Luft, ôd pragermańskigo *luftuz.

Wymŏwa

AS: [luft]

Rzeczownik

luft rodzaj mynski rzeczowy

1. miszōng gazōw, co stanowi atmosferã ôd ziymie
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   Ludzie sie truli, bo w przodkach było za mało luftu, a wentylatory, kiere dmuchały dryn świyży luft były za słabe.

   • 1934, Feliks Steuer, Dialekt sulkowski

   Ale w piecu zrobiył se wielki zwuk, i zdało se, iż cały stawiyni pujdzie do luftu.

   • 2010, Grzegorz Wieczorek, Ô snŏżność naszyj mŏwy

   Kŏżdy czowiek, tak jak jŏdła, spaniŏ i czystego luftu do dychaniŏ, potrzebuje tyż snŏżności i piykności.

ôdmiana:

ôdmiana: luft
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	luft	lufty
dopołniŏcz	luftu	luftōw
cylownik	luftowi	luftōm
biernik	luft	lufta
nŏrzyndnik	luftym	luftami pz.: luftōma
miyjscownik	lufcie	luftach
wołŏcz	lufcie	lufty

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	luft	lufty
dopołniŏcz	luftu	luftōw
cylownik	luftowi	luftōm
biernik	luft	lufta
nŏrzyndnik	luftym	luftami pz.: luftōma
miyjscownik	lufcie	luftach
wołŏcz	lufcie	lufty

kolokacyje:

1. świyży luft

synōnimy:

1. atmosfera, powietrze

Inksze jynzyki

• angelski: air
• czeski: vzduch
• francuski: air
• hiszpański: aire
• niymiecki: Luft
• polski: powietrze
• ruski: воздух, поветрие