luty

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *ljutъ.

Wymŏwa

AS: [luty]

Rzeczownik

luty rodzaj mynski rzeczowy

1. drugi miesiōnc w roku podle kalyndŏrza gregoriańskigo i juliańskigo
   • 1963, Gertruda Lisōń, Tekst prudnicki z Przechodu

   No to jakech jŏ miała wesele, to tyż my mieli ślub ô dziewiōntyj, bo my mieli w lutym, sztyrnastego lutego.

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   Jŏ szoł ôbezdrzeć, przodzij było w lutym.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: luty
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	luty	lute
dopołniŏcz	lutego	lutych
cylownik	lutymu	lutym
biernik	luty	lute
nŏrzyndnik	lutym	lutymi pz.: lutōma
miyjscownik	lutym	lutych
wołŏcz	luty	lute

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	luty	lute
dopołniŏcz	lutego	lutych
cylownik	lutymu	lutym
biernik	luty	lute
nŏrzyndnik	lutym	lutymi pz.: lutōma
miyjscownik	lutym	lutych
wołŏcz	luty	lute

synōnimy:

1. februar

Inksze jynzyki

• angelski: February
• czeski: únor
• francuski: février
• hiszpański: Febrero, febrero
• italijański: febbraio
• niymiecki: Feber, Februar, Hornung
• polski: luty
• ruski: февраль
• słowacki: február
• ukrajiński: лютий