majster

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze niymieckigo Meister.

Wymŏwa

AS: [mai ̯ster]

Rzeczownik

majster rodzaj mynski ôsobowy

  1. nojwyższy stopiyń bildowaniŏ fachowego
    • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
    — Panie majster, przeca tyn chlyb jest za mały i ni mo swoji wogi.
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    To dzie zaszeł do jakygo, to musioł mu tyn majster sztyrnŏście dni coś dać roboty, a jak niy, to coś z piniyndzy.
  2. ôsoba nojlepszŏ w czymś
    A Tyś we fraszkach tyż przeca majster

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: majster
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik majster majstry
dopołniŏcz majstra majstrōw
cylownik majstrowi majstrōm
biernik majstra majstrōw
nŏrzyndnik majstrym majstrami
pz.: majstrōma
miyjscownik majstrze majstrach
wołŏcz majster majstry
pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik majster majstry
dopołniŏcz majstra majstrōw
cylownik majstrowi majstrōm
biernik majstra majstrōw
nŏrzyndnik majstrym majstrami
pz.: majstrōma
miyjscownik majstrze majstrach
wołŏcz majster majstry

Inksze jynzyki

  • angelski: master, champion
  • czeski: mistr
  • francuski: as, champion, maître
  • hiszpański: as, campeón, maestro
  • niymiecki: Meister
  • polski: mistrz
  • ruski: магистр, мастер, чемпион
Zdrzōdło "https://silling.org/slownik/index.php?title=majster&oldid=2642"