maras

Etymologijŏ

Ze niymieckigo Maraß.

Wymŏwa

AS: [maras]

Rzeczownik

maras rodzaj mynski rzeczowy

1. miszōng ziymie i wody
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   — Zrobia z nich mały chodniczek kole naszy studni, nie bydziesz se babeczka paplać nogi w marasie. — Pra?

   • 1934, Feliks Steuer, Dialekt sulkowski

   I Sulkowscy wybudowali kaplicã, a ôd tego czasu nie było tejla marasu wy wsi.

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   Jechoł furmōn do lasa po drzewo, no i jechoł nazŏd. To bōł wielki maras i nie umioł ujechać z tymi sztamōma.

ôdmiana:

ôdmiana: maras
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	maras	marasy
dopołniŏcz	marasu	marasōw
cylownik	marasowi	marasōm
biernik	maras	marasy
nŏrzyndnik	marasym	marasami pz.: marasōma
miyjscownik	marasie	marasach
wołŏcz	marasie	marasy

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	maras	marasy
dopołniŏcz	marasu	marasōw
cylownik	marasowi	marasōm
biernik	maras	marasy
nŏrzyndnik	marasym	marasami pz.: marasōma
miyjscownik	marasie	marasach
wołŏcz	marasie	marasy

synōnimy:

1. ciaplyta, ciapulyta, ciapraka, ciesz. koltaczka, chlapaczka, ciesz. ślōmpaczka

Inksze jynzyki

• angelski: mud
• czeski: marast
• francuski: boue
• hiszpański: barro
• niymiecki: Schlamm
• polski: błoto
• ruski: грязь, слякоть