masŏrz

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [masoš], [masou̯š] (ôpol.)

Rzeczownik

masŏrz rodzaj mynski ôsobowy

1. ôsoba, co ôbrŏbiŏ i przedŏwŏ miynso; posiedziciel masarnie
   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   Josefowi Magnorowi je ôziym lŏt i wyglōndŏ na plac, i w kōńcu sōm, doczekoł sie: na plac wchodzōm masŏrz z czelŏdnikym, ôba we kitlach, niesōm noże i topory.

   • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie

   Zawołoł tego młynarczyka i padoł mu tak: Kożdego roku przed godniymi świyntami przedowōmy lōd masarzowi. Jutro weźniesz siykiyram, narōnbiesz na stawie lodu i zawieziesz masarzowi.

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   To tyn masŏrz, tyn świniã biōł.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: masŏrz
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	masŏrz	masarze
dopołniŏcz	masarza	masarzi
cylownik	masarzowi	masarzōm
biernik	masarza	masarzōw
nŏrzyndnik	masarzym	masarzami pz.: masarzōma
miyjscownik	masarzu	masarzach
wołŏcz	masarzu	masarze

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	masorz	masarze
dopołniŏcz	masarza	masarzi
cylownik	masarzowi	masarzōm
biernik	masarza	masarzōw
nŏrzyndnik	masarzym	masarzami pz.: masarzōma
miyjscownik	masarzu	masarzach
wołŏcz	masarzu	masarze

Inksze jynzyki

• angelski: butcher
• czeski: řezník
• francuski: boucher
• hiszpański: carnicero
• niymiecki: Fleischer
• polski: rzeźnik
• ruski: мясник