miech

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ôd prasłowiańskigo *měxъ, ôd prabałtosłowiańskigo *maišás, ôd praindoeuropejskigo *moysós.

Wymŏwa

AS: [m'eχ]

Rzeczownik

miech rodzaj mynski rzeczowy

  1. pojymnik ze miynkij materyje
    • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
    Nogle usłyszoł, że w miechu cosik zabrzęczało.
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    Poty przidzie dalij, tam bōł taki światły Urbanek, to już pełny miech tego było.

ôdmiana:

ôdmiana: miech
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik miech miechy
dopołniŏcz miechu miechōw
cylownik miechowi miechōm
biernik miech miechy
nŏrzyndnik miechym miechami
pz.: miechōma
miyjscownik miechu miechach
wołŏcz miechu miechy
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik miech miechy
dopołniŏcz miechu miechōw
cylownik miechowi miechōm
biernik miech miechy
nŏrzyndnik miechym miechami
pz.: miechōma
miyjscownik miechu miechach
wołŏcz miechu miechy

synōnimy:

  1. bojtel, pytel, sak, zak, bojtel

Inksze jynzyki

  • angelski: bag, panhandle, sack
  • czeski: pytel, vak, výběžek
  • francuski: sac
  • hiszpański: saco
  • niymiecki: Sack, Zipfel
  • polski: worek
  • ruski: выступ, мешок