natura

Etymologijŏ

Ôd łaciny natura

Wymŏwa

AS: [natura]

Rzeczownik

natura rodzaj żyński

1. prziroda i wszyjsko, co w nij zachodzi z zastawiyniym produktōw działalności czowieka
   • 2009, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W bunkrach wału atlantyckiego

   Hanek za siebie niy może, bo tak go uklejiła natura, a natury niy zmiynisz.

2. wszyske cychy ôd ludzi, zwiyrzōnt, rzeczy
   • forum.gazeta.pl

   Hehe - tako jest natura internetu.

ôdmiana:

ôdmiana: natura
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	natura	natury
dopołniŏcz	natury	natur
cylownik	naturze	naturōm
biernik	naturã	natur
nŏrzyndnik	naturōm	naturami pz.: naturōma
miyjscownik	naturze	naturach
wołŏcz	naturo	natury

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	natura	natury
dopołniŏcz	natury	natur
cylownik	naturze	naturōm
biernik	natura	natur
nŏrzyndnik	naturōm	naturami pz.: naturōma
miyjscownik	naturze	naturach
wołŏcz	naturo	natury

synōnimy:

1. prziroda, ciesz. nŏtura

Inksze jynzyki

• angelski: nature
• czeski: přiroda, povaha
• francuski: nature
• hiszpański: naturaleza
• niymiecki: Natur, Naturalien
• polski: natura
• ruski: натура, природа