natura

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ôd łaciny natura

Wymŏwa

AS: [natura]

Rzeczownik

natura rodzaj żyński

  1. prziroda i wszyjsko, co w nij zachodzi z zastawiyniym produktōw działalności czowieka
    • 2009, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W bunkrach wału atlantyckiego
    Hanek za siebie niy może, bo tak go uklejiła natura, a natury niy zmiynisz.
  2. wszyske cychy ôd ludzi, zwiyrzōnt, rzeczy
    Hehe - tako jest natura internetu.

ôdmiana:

ôdmiana: natura
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik natura natury
dopołniŏcz natury natur
cylownik naturze naturōm
biernik naturã natur
nŏrzyndnik naturōm naturami
pz.: naturōma
miyjscownik naturze naturach
wołŏcz naturo natury
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik natura natury
dopołniŏcz natury natur
cylownik naturze naturōm
biernik natura natur
nŏrzyndnik naturōm naturami
pz.: naturōma
miyjscownik naturze naturach
wołŏcz naturo natury

synōnimy:

  1. prziroda, ciesz. nŏtura

Inksze jynzyki

  • angelski: nature
  • czeski: přiroda, povaha
  • francuski: nature
  • hiszpański: naturaleza
  • niymiecki: Natur, Naturalien
  • polski: natura
  • ruski: натура, природа