nos

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *nosъ, ze praindoeuropejskigo *néh₂s.

Wymŏwa

AS: /nos/

Rzeczownik

nos rodzaj mynski rzeczowy

  1. (anatōmijŏ) part gymby, co nojbarzij wystŏwŏ; nad ustami, miyndzy ôczami; używany do wōnianiŏ.
    • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
    Mamulka z poczōntku nosym krancili, że to niby jest ubogo, że ni mo pola ani też nie bydzie mieć wielkiego wiana.
    Lemoniada do nosa żynie.

ôdmiana:

ôdmiana: nos
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik nos nosy
dopołniŏcz nosa nosōw
cylownik nosowi nosōm
biernik nos nosy
nŏrzyndnik nosym nosami
pz.: nosōma
miyjscownik nosie nosach
wołŏcz nosie nosy
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik nos nosy
dopołniŏcz nosa nosōw
cylownik nosowi nosōm
biernik nos nosy
nŏrzyndnik nosym nosami
pz.: nosōma
miyjscownik nosie nosach
wołŏcz nosie nosy

kolokacyje:

  1. kryńcić nosym

synōnimy:

  1. kichol (pejoratywne)

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: nose
  • czeski: nos
  • francuski: nez
  • hiszpański: nariz
  • italijański: naso
  • niymiecki: Nase
  • polski: nos
  • ruski: нос
  • słowacki: nos
  • ukrajiński: ніс