pōmoc

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *pomoťь.

Wymŏwa

AS: [pȯ̃moc]

Rzeczownik

pōmoc rodzaj żyński

1. ulekszynie kōmuś życiŏ abo wykōnaniŏ ôkryślōnyj czynności
   • 1908, Ferdynand Dyrna, Jyndrys

   Ale już też prziskoczyła jego banda mu na pōmoc. Skoczyli jak psy na pachołkōw! I zaczła sie bijatyka na dobre.

   • 1908, Jan Kopeć, Ô piniōndzach zapadniyntych

   A jŏ powiym, że tak je lepszy, bo teraz ludzie, chociaż majōm biyde, nie proszōm Pana Jezusa ô pōmoc i zlitowani, ale jeszcze go gniywajōm.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: pōmoc
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	pōmoc	pōmoce
dopołniŏcz	pōmocy	pōmocy
cylownik	pōmocy	pōmocōm
biernik	pōmoc	pōmoce
nŏrzyndnik	pōmocōm	pōmocami pz.: pōmocōma
miyjscownik	pōmocy	pōmocach
wołŏcz	pōmocy	pōmoce

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	pōmoc	pōmoce
dopołniŏcz	pōmocy	pōmocy
cylownik	pōmocy	pōmocōm
biernik	pōmoc	pōmoce
nŏrzyndnik	pōmocōm	pōmocami pz.: pōmocōma
miyjscownik	pōmocy	pōmocach
wołŏcz	pōmocy	pōmoce

synōnimy:

1. przes. podpora, dopōmoc, przes. hilfa, retōnek

Inksze jynzyki

• angelski: aid, assistance, help, midfield
• czeski: pomoc
• francuski: aide, assistance, secours
• hiszpański: auxilio, ayuda, socorro
• niymiecki: Beistand, Hilfe
• polski: pomoc
• ruski: помощь