powōd

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [povȯt]

Rzeczownik

powōd rodzaj mynski rzeczowy

1. prziczyna
   • 2014, Marcin Melon, Kōmisorz Hanusik

   Trza zaroz pedzieć, że kōmisorz Hanusik mioł prawie richtich dobry powōd do picio.

   • 1929, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Tóż tego jednego, głównego powodu nie ma, to jest łobawa przed zupełnem wygodnieniem.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: powōd
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	powōd	powody
dopołniŏcz	powodu	powodōw
cylownik	powodowi	powodōm
biernik	powōd	powody
nŏrzyndnik	powodym	powodami pz.: powodōma
miyjscownik	powodzie	powodach
wołŏcz	powodzie	powody

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	powōd	powody
dopołniŏcz	powodu	powodōw
cylownik	powodowi	powodōm
biernik	powōd	powody
nŏrzyndnik	powodym	powodami pz.: powodōma
miyjscownik	powodzie	powodach
wołŏcz	powodzie	powody

synōnimy:

1. prziczyna, zdrzōdło

Inksze jynzyki

• angelski: cause, reason
• czeski: důvod, příčina
• francuski: raison
• hiszpański: motivo, razón
• niymiecki: Grund, Ursache
• polski: powód
• ruski: истец, повод