prawo

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze praindoeuropejskigo *prōw-. Pokrewne słowu prowincyjŏ.

Wymŏwa

AS: [pravo]

Rzeczownik

prawo rodzaj nijaki

  1. (prawo) zbiōr prawideł, musōw, prziwilejōw i kŏr za niypostympowanie podle nich
    • 2010, Grzegorz Wieczorek, Ô snŏżność naszyj mŏwy
    Z wiarōm chrześcijańskōm i pismym prziszły na słowiańskiy ziymie prawo, ksiyngi i kultura.
  2. (prawo) prziwilej, zwolŏ na coś
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    Ani w nocy niy mŏ prawa wychodzić, sześ tygodni w nocy niy może iś takŏ kobiyta.
    • 1913, Dziennik Robotniczy
    Przeca w Belgji strejkowali, coby dostać lepsze prawo wyborcze no, i dostali, iże wszyjscy byli zgodni a trzyźwi.
  3. prawŏ strōna
    • 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie
    Zacnom się przegaduwać abo wadzić, ręcyskami na prawo i lewo ciepać, łona, to jest ta żona tego handlyrza, zacnie mnie za ręka szarpać, [...]

ôdmiana:

ôdmiana: prawo
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik prawo prawa
dopołniŏcz prawa praw
cylownik prawu prawōm
biernik prawo prawa
nŏrzyndnik prawym prawami
pz.: prawōma
miyjscownik prawie prawach
wołŏcz prawo prawa
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik prawo prawa
dopołniŏcz prawa praw
cylownik prawu prawōm
biernik prawo prawa
nŏrzyndnik prawym prawami
pz.: prawōma
miyjscownik prawie prawach
wołŏcz prawo prawa

kolokacyje:

  • mieć prawo, na prawo

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: law, right
  • czeski: právo
  • francuski: droit, loi, permis
  • hiszpański: derecho, ley
  • niymiecki: Recht
  • polski: prawo
  • ruski: закон, право