prawo
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Ze praindoeuropejskigo *prōw-. Pokrewne słowu prowincyjŏ.
Wymŏwa
AS: [pravo]
Rzeczownik
prawo rodzaj nijaki
- (prawo) zbiōr prawideł, musōw, prziwilejōw i kŏr za niypostympowanie podle nich
- 2010, Grzegorz Wieczorek, Ô snŏżność naszyj mŏwy
- Z wiarōm chrześcijańskōm i pismym prziszły na słowiańskiy ziymie prawo, ksiyngi i kultura.
- (prawo) prziwilej, zwolŏ na coś
- 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
- Ani w nocy niy mŏ prawa wychodzić, sześ tygodni w nocy niy może iś takŏ kobiyta.
- 1913, Dziennik Robotniczy
- Przeca w Belgji strejkowali, coby dostać lepsze prawo wyborcze no, i dostali, iże wszyjscy byli zgodni a trzyźwi.
- prawŏ strōna
- 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie
- Zacnom się przegaduwać abo wadzić, ręcyskami na prawo i lewo ciepać, łona, to jest ta żona tego handlyrza, zacnie mnie za ręka szarpać, [...]
ôdmiana:
ôdmiana: prawo | ||
---|---|---|
przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
mianownik | prawo | prawa |
dopołniŏcz | prawa | praw |
cylownik | prawu | prawōm |
biernik | prawo | prawa |
nŏrzyndnik | prawym | prawami pz.: prawōma |
miyjscownik | prawie | prawach |
wołŏcz | prawo | prawa |
uproszczōny zŏpis | ||
---|---|---|
przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
mianownik | prawo | prawa |
dopołniŏcz | prawa | praw |
cylownik | prawu | prawōm |
biernik | prawo | prawa |
nŏrzyndnik | prawym | prawami pz.: prawōma |
miyjscownik | prawie | prawach |
wołŏcz | prawo | prawa |
kolokacyje:
- mieć prawo, na prawo
Frazeologijŏ
Inksze jynzyki
- angelski: law, right
- czeski: právo
- francuski: droit, loi, permis
- hiszpański: derecho, ley
- niymiecki: Recht
- polski: prawo
- ruski: закон, право