radio
Wykŏz treści
[schrůń]Etymologijŏ
Skrōcynie ôd radiotelegrafijŏ.
Wymŏwa
AS: [radʹi ̯o]
Rzeczownik
radio rodzaj nijaki
- instytucyjŏ, co bez wele elektrōmagnetyczne nadŏwŏ audycyje
- Jak żech bōł we radiu, to sie mie jedyn chop zapytoł, co by szło zrobić ze krupniokym.
- (technologijŏ) maszina do ôdbiōru audycyji radiowych
- 1947, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny
- W jednym sklepie w Katowicach widziołech wystawione takie małe, smarkate radio za jedne głupie 30 tysięcy, tóżech na te wielkie skrzynie już ani nie patrzoł.
- maszina do bezdrōtowyj głosowyj kōmunikacyje
- 2009, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W bunkrach wału atlantyckiego
- To był jego bunkier. Siedzioł w nim i radiym dowoł znać, kaj mo bić atelerio.
ôdmiana:
pokŏżôdmiana: radio |
---|
pokŏżuproszczōny zŏpis |
---|
synōnimy:
Inksze jynzyki
- angelski: radio
- czeski: rozhlas, rádio
- francuski: radio
- hiszpański: radio
- niymiecki: Radio, Radioapparat, Rundfunk
- polski: radio, radioodbiornik, radiostacja
- ruski: приёмник, радио, радиоприёмник