radio

Etymologijŏ

Skrōcynie ôd radiotelegrafijŏ.

Wymŏwa

AS: [radʹi ̯o]

Rzeczownik

radio rodzaj nijaki

1. instytucyjŏ, co bez wele elektrōmagnetyczne nadŏwŏ audycyje
   • Chop w kuchni

   Jak żech bōł we radiu, to sie mie jedyn chop zapytoł, co by szło zrobić ze krupniokym.

2. (technologijŏ) maszina do ôdbiōru audycyji radiowych
   • 1947, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   W jednym sklepie w Katowicach widziołech wystawione takie małe, smarkate radio za jedne głupie 30 tysięcy, tóżech na te wielkie skrzynie już ani nie patrzoł.

3. maszina do bezdrōtowyj głosowyj kōmunikacyje
   • 2009, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W bunkrach wału atlantyckiego

   To był jego bunkier. Siedzioł w nim i radiym dowoł znać, kaj mo bić atelerio.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: radio
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	radio	radia
dopołniŏcz	radia	radiōw
cylownik	radiym	radiōm
biernik	radio	radia
nŏrzyndnik	radiym	radiami pz.: radiōma
miyjscownik	radiu	radiach
wołŏcz	radio	radia

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	radio	radia
dopołniŏcz	radia	radiōw
cylownik	radiym	radiōm
biernik	radio	radia
nŏrzyndnik	radiym	radiami pz.: radiōma
miyjscownik	radiu	radiach
wołŏcz	radio	radia

synōnimy:

1. radyjo
2. radyjo, radyjok
3. radyjo

Inksze jynzyki

• angelski: radio
• czeski: rozhlas, rádio
• francuski: radio
• hiszpański: radio
• niymiecki: Radio, Radioapparat, Rundfunk
• polski: radio, radioodbiornik, radiostacja
• ruski: приёмник, радио, радиоприёмник