radość
Wykŏz treści
[schrůń]Etymologijŏ
Ze prasłowiańskigo *radostь.
Wymŏwa
AS: [radość]
Rzeczownik
uciecha rodzaj żyński
- uczucie ukōntyntowaniŏ i satysfakcyje
- 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi
- Na jednã radość tysiōnce starości”.
- 1931, Stanisław Piecha, Ô utopcach
- Furmōn wołŏ na niego: „Plinta, siadej na wōz, przewiezã cie.” Pachołek tyż siadŏ z wielkōm radościōm i jadōm mocno.
ôdmiana:
pokŏżôdmiana: radość |
---|
pokŏżuproszczōny zŏpis |
---|
synōnimy:
antōnimy:
Frazeologijŏ
Inksze jynzyki
- angelski: joy
- czeski: radost
- francuski: joie
- hiszpański: alegría
- niymiecki: Freude
- polski: radość
- ruski: радость