radość

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *radostь.

Wymŏwa

AS: [radość]

Rzeczownik

uciecha rodzaj żyński

  1. uczucie ukōntyntowaniŏ i satysfakcyje
    • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi
    Na jednã radość tysiōnce starości”.
    • 1931, Stanisław Piecha, Ô utopcach
    Furmōn wołŏ na niego: „Plinta, siadej na wōz, przewiezã cie.” Pachołek tyż siadŏ z wielkōm radościōm i jadōm mocno.

ôdmiana:

ôdmiana: radość
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik radość radości
dopołniŏcz radości radości
cylownik radości radościōm
biernik radość radości
nŏrzyndnik radościōm radościami
pz.: radościōma
miyjscownik radości radościach
wołŏcz radości radości
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik radość radości
dopołniŏcz radości radości
cylownik radości radościōm
biernik radość radości
nŏrzyndnik radościōm radościami
pz.: radościōma
miyjscownik radości radościach
wołŏcz radości radości

synōnimy:

  1. wesołość, szczyńście, uciecha

antōnimy:

  1. smutek

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: joy
  • czeski: radost
  • francuski: joie
  • hiszpański: alegría
  • niymiecki: Freude
  • polski: radość
  • ruski: радость