radość
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Ze prasłowiańskigo *radostь.
Wymŏwa
AS: [radość]
Rzeczownik
uciecha rodzaj żyński
- uczucie ukōntyntowaniŏ i satysfakcyje
- 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi
- Na jednã radość tysiōnce starości”.
- 1931, Stanisław Piecha, Ô utopcach
- Furmōn wołŏ na niego: „Plinta, siadej na wōz, przewiezã cie.” Pachołek tyż siadŏ z wielkōm radościōm i jadōm mocno.
ôdmiana:
| ôdmiana: radość | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | radość | radości |
| dopołniŏcz | radości | radości |
| cylownik | radości | radościōm |
| biernik | radość | radości |
| nŏrzyndnik | radościōm | radościami pz.: radościōma |
| miyjscownik | radości | radościach |
| wołŏcz | radości | radości |
| uproszczōny zŏpis | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | radość | radości |
| dopołniŏcz | radości | radości |
| cylownik | radości | radościōm |
| biernik | radość | radości |
| nŏrzyndnik | radościōm | radościami pz.: radościōma |
| miyjscownik | radości | radościach |
| wołŏcz | radości | radości |
synōnimy:
antōnimy:
Frazeologijŏ
Inksze jynzyki
- angelski: joy
- czeski: radost
- francuski: joie
- hiszpański: alegría
- niymiecki: Freude
- polski: radość
- ruski: радость
