rano

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *ranъ.

Wymŏwa

AS: [rãno]

Przisłōwek

rano przisłōwek

1. wczas w dziyń
   • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie

   Rano jak w libōmskim kościele na jutrzniam zwōnili, szła do kościoła staro Matyskula.

   • 1909, Paweł Marek, Ô zaklyntyj ksiynżnyj

   każdy tyn wojŏk, co w kościele przez noc wachowoł, rano był umorzōny.

synōnimy:

1. wczas

antōnimy:

1. na wieczōr

Frazeologijŏ

• na druge rano

Rzeczownik

rano rzeczownik

1. wczesnŏ pora dnia
   • 1930, Edward Jelyń, pamiyntnik

   Anich mu nie śmioł za dwoje mōwić, a na wiyrchu to my już byli kole piyrszyj w maszynie, a potym sie spało aże do rana.

antōnimy:

1. wieczōr

Inksze jynzyki

• angelski: morning, in the morning
• czeski: ráno
• francuski: matin
• hiszpański: por la mañana, temprano
• italijański: mattina, mattino
• niymiecki: Morgen, frühmorgens
• polski: rano
• ruski: утро, утром
• słowacki: ráno
• ukrajiński: вранці, ранком, рано, ранок