richtich

Etymologijŏ

Ze niymieckigo richtich.

Wymŏwa

AS: [r'iχt'tχ]

Partykuła

richtich partykuła

1. używanŏ przi potwiyrdzyniu
   • 2003, Tygodnik Prudnicki

   I richtich: łorzechy, pierniki i lizaki nawet pokulały se po stole.

   • 2017, Charles Dickens, Godniŏ Pieśń, przekł. Grzegorz Kulik

   Wiycie, jŏ niy gŏdōm, iże mōm jakõś ekstra wiedzã, co je richtich umartego w kamiyniu.

   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   ale niych ôni ôbejzdrzōm ezi mŏ ta głowa kerŏ jynzyk i ôbejzdrzeli a richtich niy było

synōnimy:

1. na isto, naprŏwdã

Inksze jynzyki

• angelski: really
• czeski: opravdu
• francuski: vraiment
• hiszpański: de veras, de verdad
• italijański: davvero, effettivamente, in realtà, veramente
• niymiecki: wirklich
• polski: naprawdę
• ruski: всерьёз, действительно, неужели, разве, серьёзно
• słowacki: ozaj, naozaj
• ukrajiński: ді́йсно