słōneczko
Wykŏz treści
[schrůń]Etymologijŏ
Etymologijŏ do dodaniŏ.
Wymŏwa
AS: [su̯ȯ̃nečko]
Rzeczownik
słōneczko rodzaj nijaki
- 1908, Ferdynand Dyrna, Jyndrys
- słōneczko na niebiczku sie śmioło, ptŏszyczki po strōmach furkały i z Jyndryskym śpiewały...
- 1956, Jan Kawulok, we Polskie teksty gwarowe z ilustracją dźwiękową
- Hej, słōneczko uż dziśka pieknie świyci! Ôsuszyło kympki i ôsuszyło nowinki, trzea sie brać chłapcy ôrać.
- 1934, Jan Biłko, Chłop i wasermōn
- W tej samej dziedzinie żōł se też wasermōn. Był bardzo bogaty, a nikedy piniōndze suszowoł przi słōneczku na brzegu.
ôdmiana:
pokŏżôdmiana: słōneczko |
---|
pokŏżuproszczōny zŏpis |
---|
Frazeologijŏ
Inksze jynzyki
- angelski: do dodaniŏ
- czeski: sluníčko
- francuski: do dodaniŏ
- hiszpański: do dodaniŏ
- niymiecki: do dodaniŏ
- polski: słoneczko
- ruski: do dodaniŏ